…

Yüreğim koşuyor, annesinden yeni ayrılmış, ceylan yavrusu gibi, gözlerinden yarattığın, yırtıcları olmayan, huzur  kokan alemlere…
Nefes nefese kalmanın mutluluğu, anne özlemini unutturuyor. Zaten gözlerin herşeyi yaratmışken, açlık, suzusluk olur mu… Düşmüyor, ama kokuyor, karşısına birtane daha kendi gibi biri çıkmasından.
Tek kendi olmalı kimseler keşfetmemeli, tek dünyası olduğu, tek canlısı olduğu gözlerini…

Uçurumların kenarında kalıyor, gözleri gibi endişeli, arafta kalmış…. vadilere yönelmek isterken, duruyor, buda benim için, neden kaömalıuım ki, her anı, her yeri huzur olan dünasından…